فقط*خدایا*گاهی
فـقـط یــک پـیـکــ از شـرابِ نـگــاهــت خــوردم...
چــند ســالــه بـــودنــد ایـــن چـــشـمــانـت؟
عــمــری گــذشـت و هـــنــوز وقــتـی بــه تــو فکـــر مــی کــنم
تــــلـــــو تــــلــــو مـی خورمـــ....
خـط پـایـانـت کـو؟.. آیـا جَهـنمـتـــ همـین جـایــی کـه هسـتـیم،نیــستــــ؟ من آتشـت را بـه "نامــردی"هـا،"دورویـی"ها و "خیــانــت"ها تــرجـیح می دهـــم... گـاهـی با یـک کلمـه،انسـانـی نابـود می شـود.. گـاهـی با یـک بـی مهـری،دلـی می شکـند.. مراقـبِ بعضـی "یـــک هــا" باشـیم.. در حــالی که "نـاچـیزنـد"، "همـه" چــیــزند....
منـتظــرم خـدایـا..
گـاهـی با یـک قطـره،لـیوانـی لبـریز مـی شـود..
گـاهـی با یـک کلـام،قلـبی آسـوده و آرام مـی گـردد..