دوباره دلم گرفته

دوباره ازم تو دوری

با دل و جون تو رو می خوام

ولی تو اوج غروری

دوباره دلم گرفته

دوباره تنهام گذاشتی

تو چه اسون دل بریدی

رفتی و از من گذشتی

تو رو بیشتر از خودم دوست دارم

تو می دونی ولی ترکم می کنی

نمی دونی چه جوری عاشقتم

با نگاهت داری دیوونم میکنی.

داری دیوونه می کنی.تو دیونم میکنی

 باسلام خدمت همه شما دوستان گلم.مخصوصا مشهدی ها.چون قراره خانم کشتی نجات بیان مشهد منو خانم ها از مابهترون و برو بچ ادبی تصمیم گرفتیم روز 5 شنبه ساعت9.30 تا11.30 در محل باغ ملی قرار بذاریم همو ببینیم. هر کی هم دوست داره می تونه بیاد

سراغی از ما نگیری نپرسی که چه حالیم

عیبی نداره میدونم باعث این جداییم

رفتم که شاید که رفتنم فکرتو کمتر بکنه

نبودنم کنار تو  حالتو بهتر بکنه

لج کردم با خودم اخه حست به من عالی نبود

احساس من فرق داشت با تو دوستداشتنم خالی نبود

بازم دلم گرفته تو این نم نم بارون

چشام خیره به نوره چراغه تو خیابون

خاطرات گذشته منو میکشه اسون

چه حالی دارم امشب به یاده تو زیره بارون

رفتم ولی قلبم هنوز هواتو داره شبو روز

من هنوزم عاشقتم به دل میگم بساز?؛بسوز

بازم دلم گرفته تو این نم نم بارون

چشام خیره به نوره چراغه تو خیابون

خاطرات گذشته منو میکشه اسون

چه حالی داریم امشب به یاده تو منو بارون

شبی دل بود و دلدار خردمند
دل از دیدار دلبر شاد و خرسندکه با بانگ بنان و نام ایران
دو چشمم شد ز شور عشق گریان

چو دلبر شور اشک شوق را دید
به شیرینی ز من مستانه پرسید

بگو جانا که مفهوم وطن چیست
که بی مهرش دلی گر هست دل نیست

به زیر پرچم ایران نشستیم
ودر را جز به روی عشق بستیم

به یمن عشق در ناب سفتیم
ودر وصف وطن اینگونه گفتیم

وطن یعنی درختی ریشه در خاک
اصیل و سالم و پر بهره و پاک

وطن خاکی سراسر افتخار است
که از جمشید و از کی یادگار است

وطن یعنی سرود پاک بودن
نگهبان تمام خاک بودن

وطن یعنی نژاد آریایی
نجابت مهرورزی باصفایی

وطن یعنی سرود رقص آتش
به استقبال نوروز فره وش

وطن خاک اشو زرتشت جاوید
که دل را می برد تا اوج خورشید

وطن یعنی اوستا خواندن دل
به آیین اهورا ماندن دل

وطن شوش و چغازنبیل و کارون
ارس زاینده رود و موج جیهون

وطن تیر و کمان آرش ماست
سیاوش های غرق آتش ماست

وطن فردوسی و شهنامه اوست
که ایران زنده از هنگامه ی اوست

وطن آوای رخش و بانگ شبدیز
خروش رستم و گلبانگ پرویز

وطن شیرین خسرو پرور ماست
صدای تیشه افسونگر ماست

وطن چنگ است بر چنگ نکیسا
سرود باربدها خسرو آسا

وطن نقش و نگار تخت جمشید
شکوه روزگار تخت جمشید

وطن را لاله های سرنگون است
ز یاد آریو برزن غرق خون است

وطن منشور آزادی کوروش
شکوه جوشش خون سیاوش

وطن خرم ز دین بابک پاک
که رنگین شد ز خونش چهره خاک

وطن یعقوب لیث آرد پدیدار
ویا نادر شه پیروز افشار

به یک روزش طلوع مازیار است
دگر روزش ابومسلم بکار است

وطن یعنی دو دست پینه بسته
به پای دار قالی ها نشسته

وطن یعنی هنر یعنی ظرافت
نقوش فرش در اوج لطافت

وطن در هی هی چوپان کرد است
که دل را تا بهشت عشق برده است

وطن یعنی تفنگ بختیاری
غرور ملی و دشمن شکاری

وطن یعنی بلوچ با صلابت
دلی عاشق نگاهی با مهابت

وطن یعنی خروش شروه خوانی
زخاک پاک میهن دیده بانی

وطن یعنی بلندای دماوند
ز قهر ملتش ضحاک در بند

وطن یعنی سهند سر فرازی
چنان ستارخانش پاک بازی

وطن یعنی سخن یعنی خراسان
سرای جاودان عشق و عرفان

وطن گلواژه های شعر خیام
پیام پر فروغ پیر بسطام

وطن یعنی کمال و الملک و عطار
یکی نقاش و آن یک محو دیدار

در این میهن دو سیمرغ است در سیر
یکی شهنامه دیگر منطق الطیر

یکی من را ز دشمن می رهاند
یکی دل را به دلبر می رساند

خراسان است و نسل سربداران
زجان بگذشتگان در راه ایران

وطن خون دل عین القضات است
نیایش نامه پیر هرات است

وطن یعنی شفا قانون اشارت
خرد بنشسته در قلب عبارت

نظامی خوش سرود آن پیر کامل
زمین باشد تن و ایران ما دل

وطن آوای جان شاعر ماست
صدای تار بابا طاهر ماست

اگر چه قلب طاهر را شکستند
و دستش را به مکر و حیله بستند

ولی ماییم و شعر سبز دلدار
دو بیت طاهر و هیهات بسیار

وطن یعنی تو گنجینه راز
تفعل از لسان الغیب شیراز

وطن آوای جان می پرستان
سخن از بوستان و از گلستان

وطن دارد سرود مثنوی را
زلال عشق پاک معنوی را

تو دانی مولوی از عشق لبریز
نشد جز با نگاه شمس تبریز

مرا نقش وطن در جان جان است
همان نقشی که در نقش جهان است

وطن یعنی سرود مهربانی
وطن یعنی شکوه همزبانی

وطن یعنی درفش کاویانی
سپید و سرخ و سبزی جاودانی

به پشت شیر خورشیدی درخشان
نشان قدرت و فرهنگ ایران

زعطر خاک وطن گر شوی مست
کویر لوت ایران هم عزیز است

وطن دارالفنون میرزا تقی خان
شهید سرفراز فین کاشان

وطن یعنی بهارستان مصدق
حضوری بی ریا چون صبح صادق

زخاک پاک ما پروین بخیزد
بهار آن یار مهر آیین بخیزد

که از جان ناله با مرغ سحر کرد
دل شوریده را زیر و زبر کرد

وطن یعنی صدای شعر نیما
طنین جان فضای موج دریا

ز دریای وطن خیزد همی در
چو آژیر و چو دریادار بایندر

وطن یعنی خزر صیاد جنگل
خلیج فارس رقص نور مشعل

وطن یعنی تجلی گاه ملت
حضور زنده ی آگاه ملت

وطن یعنی دیار عشق و امید
دیار ماندگار نسل خورشید

کنون ای هم وطن ای جان جانان
بیا با ما بگو پاینده ایران

استاد مصطفی بادکوبه ای